خیلی وقت پیش کسی برام داستانی یا فیلمی رو تعریف کرده بود که نمی دونم چرا همچنان انقدر پررنگ توی ذهنم مونده...! 

قضیه این بود که جماعتی قصد روانی کردن زنی رو داشتن...حالا به یه دلیلی...این زن رو میبرن تو یه کلبه و چند نفر روی سقف راه میرن و میپرن...بعد زن به اون کسی که تو کلبه همراهش بوده میگه که این صداها ماله چیه و اون با خونسردی نگاهش میکنه و میگه کدوم صداها؟!!! 

بدجور حس اون زن رو درک میکنم این روزا! 

دوستم که قهرمانه خونسردیه این روزا خوشحالم هم هست و این انرژی مثبتی که از خودش ساطع میکنه باعث شده که من کمی خوشبینانه تر نگاه کنم به همه چیز و فکر کنم که انسان به خاطر اشرف مخلوقات بودنش توانایی هایی داره شگفت انگیز و همه چیز بد نیست و دنیا به نفع آدمهایی که ما دوست نداریم نیست و همه چی بستگی داره به نوع نگاه و میتونی یه اتفاق رو هزار جور تفسیر کنی و یکی از اونها حداقل برای تو لذت بخش باشه!