باور نکن تنهاییت را من در تو پنهانم تو در من
از من به من نزدیک تر تو از تو به تو نزدیک تر من!
امروز چهارمین روزیه که از رفتنت می گذره...
امروز چهارمین روزیه که من جایی وایسادم که تو کیلومتر ها ازش دوری...
امروز ششمین روزیه که از آخرین خداحافظیمون می گذره...
کاش واسه گفتن دلتنگی معیاری داشتیم...کاش می تونستیم بگیم که چند متر، چند کیلو ، چند لیتر! دلمون واسه هم تنگ شده...! هر چند...من همچنان کم می آوردم!
موقع خداحافظی باورم نمیشد که قراره تا دو روز دیگه بری...همچنان هم باورم نشده...دوست دارم تو همین خیال خوش بمونم...
خوشحالم که کامپیوتر و مسنجر و موبایل و تلفن اختراع شده...! شاید بتونن کمی از فاصلمونو کم کنن...
سایه تو دفتر خاطرات من نوشت " از این می ترسم که دفعه ی بعد که همدیگرو میبینیم این حسی را که الان به هم داریم دیگه نداشته باشیم!"
ولی من وقتی سایه رو دیدم همون حسو بهش داشتم...شاید با دلتنگی های بیشتر...
حالا ازت می خوام که هیچ وقت حس بینمون رو یادت نره...حتی اگه تا زمانی که دوباره همدیگرو دیدیم کلی تغییر کرده باشیم...
این اتفاق دیر و زود می افتاد...دیگه به این نوع زندگی عادت کردیم...نه؟!
امیدوارم بهت خوش بگذره و دوستای بهتر از من پیدا کنی...
مواظب خودت باش!
یه روزگاری ب
از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر یادگاری که در این گنبد دوار بماند
یه روزگاری به لطف فیلم های مسخره تلوزیون و سینما و داستانهای مزخرف و خاطره های مزخرف تر یک سری از آدم های دور و برم ( همه ی اینا استثنا هم داره ها! کلی نگفتم ) که دم از عشق و عاشقی می زدن نفرت منو از این کلمه به حدی رسوند که بعد از گفتنش باید استغفار می کردم 3 بار!
تمیز دادن بین عشقی که اونا ساخته بودن و چیزی که مثلا در مورد مجنون تو کتابامون خواندیم هم برام سخت بود. مثلا برام سخت بود تا این بیت ها رو با اون چیزی که از عشق می دونستم توجیه کنم...
کز عشق به غایتی رسانم کو ماند اگر چه من نمانم
یا از عمر من آنچه هست بر جای بردار و به عمر لیلی افزای!