انگار همه روزا دارن عین هم میگذرن...ایام امتحانا مثل ۳۰ بار تکرار شدن یک روز است...از صبح بلند می شی و تا شب جزوه می خوانی! همین...
تابستون ما قراره اول مرداد شروع شه تا احتمالا ۱۵ شهریور...!
و برای تمام این یه ماه و ۲ هفته من برنامه ریزی ای کردم که در طول ۵ سال هم امکان به وقوع پیوستنش کمه...!!
امروز برای امتحان فارماکو عملی وایسادم ۲ سال این موشها رو نگاه کردم تا شاید مهرشون بیفته به دلم بتونم بگیرمشون...آخرشم نیوفتاد! گفتم بیخیال نمره!
دعا کنید به خوبی بگذره...منم شما ها رو دعا می کنم...
گوشاموتیز میکنم...صدای گریه میاد...
می گفت گریه ی تو برای از دست دادن بهترین پدر دنیا نبود...
میگفت پیامبر حدیثی دارد... فاطمه پاره ی تن من است هر کس باعث خوشنودی او شود مرا
خوشنود کرده و هر که مرا خوشنود کند خدا را راضی و خوشنود ساخته است و هر کس باعث
خشم فاطمه شود مرا خشمگین ساخته و هر که مرا خشمگین کند خدا را خشمگین و ناراحت کرده است...
میگفت هیچ گاه پیامبر از روی احساس حرفی را نزد...
می گفت تو حرفی خلاف حق نمی زنی...کاری خلاف حق نمی کنی...تو معیار حقی و
خوشحالی و ناراحتی تو یعنی مرز بین حق و باطل...
می گفت گریه کردی...
نه برای دلتنگی...نه برای درد...نه برای...
برای مردمی که نمی فهمیدند...برای سنتی که بعد از مرگ رهبرش به فراموشی سپرده
شد...برای از بین رفتن هر آنچه ارزش بود...برای رهبری انسانی که عدالتش حق مردم بود...همان
مردمی که نمی فهمیدند...
گریه کردی تا فریاد بزنی من ناراضیم...تا شاید این مردمان خفته و فراموشکار برای لحظه ای حدیث
پیامبر را به خاطر بیا ورند...که ناراحتی تو یعنی زیر پا رفتن حق...
مردم التماس کردند که گریه نکنی...نه برای آرامش گوشهایشان...که برای راحتی وجدانی که خوب
معنی ناراحتی فاطمه را درک می کرد...
هنوز هم صدای گریه های تو می آید...وقتی کسی بی گناه کشته می شود...وقتی عدالتی زیر
سوال می رود...وقتی مردمی می خوابند
وای بر ما اگر به صدای این گریه عادت کرده باشیم.....