کسی که حرفه ای نمی نویسه٬ میدونه که نوشتن تو لحظه های خاصی می یاد... برای من اکثرا تو روزهای بارونی...یا روزهایی که حس عمیقی پیدا کردم...حالا چه خوشحال کننده ٬ چه ناراحت کننده٬ چه اضطراب آور٬ چه....و تقریبا تو تمام موارد جایی که نمیشه نوشتش! مثل تو تاکسی... یا موقع پیاده روی برای رسیدن به جایی یا قراری... یا درست وسط کار....خلاصه که هزار تا بهونه هست واسه اینجا رو آپدیت نکردن... و برای روی کاغذ نیاوردن داستانا...
خودمم دلم تنگ میشه...وقتی میام که دیگه چیزی برای نوشتن نیست... :)
سلام من یونسم..وب جالبی دارین..اگه دوست داشتین به کلبه ی کوچیک منم یه سربزنین..
راس میگی! دقیقا همینه ! :) اما بنویس حتی اگه یه جملس! ادم حس کنه زنده ان دوستاش زنده میشه!
وقتی با نوشتن،آدم آروم میشه، چرا ننویسه!!!
وقتی که با نوشتن آدم ناراحتیش از بین میره، چرا ننویسه!!!
تازه وقتی که با خوندن نوشته های آدم یسری دیگه هم آروم بشن و ناراحتیاشون از بین بره، چرا ننویسه؟!
خییییییلی نوشته هات و دوست میدارم.خودت که دیگه......
:)
موفق و سعادتمند و سالم باشی ، همیشه همیشه.
فائزه که وبلاگ قبلیشو در یک حرکت انتحاری ترکوند! موندی تو! داشتم پستای قبلیتو می خوندم...از ۸۹ که برو بچز اومدن و کامنت گذاشتن... دلم گرفت... که پایان نامه که درس که ازدواج که کار لعنتی که بزرگ شدن که... همه داشته هامونو گرفت.یه پست داشتی که نوشته بودی زندگی راه راهه! بعد اونقد سیاهیاش زیاد می شه که سفیدیه دیده نمیشه. من راضی بودم با اون روزای خاکستری با هم بودن... جدی اما..:( بسه دیگه حوصله ندارم!
یه چیز دیگه...! ممکنه چیزایی که بدست میاریم ارزشمندتر باشه...اما خیلی زود عین پیر زن/مردا به گفتن یادش بخیرهای از ته دل دچار شدیم! یادششششششش بخیر!
به قدیمییییییی:
هر جوری که به قضیه نگاه کنی... نمیشه یک شکل زندگی کرد...سالهای شبیه هم که هیچ٬ روزهای شبیه هم و ساعت ها و دقیقه های شبیه هم٬ هم نمیشه داشت! یعنی اگه اینطوری باشه خودش میشه دلیلی بر پوچی...
ناراحت نیستم از اینکه اوضاع تغییر کرده... هر چند همه اون روزهایی که با هم گذروندیم و او پست ها رو بسی دوست دارم ولی باید... باید میگذشت و ما باید...باید تغییر کنیم...این از همون قانونهای اجباره طبیعته...
منم عین تو همیشه حسرت صفحه های خالی مونده دایری مو می خورم، در حالیکه می دونم تو بعضی از روزا سرشار از نوشتن بودم. حتی بعضی وقتا توی راه، توی اتوبوس، توی داروخانه جمله بندی هم می کنم ولی وقتی میام خونه اونقدر خسته ام که فقط به فکر شکم و خوابم!!!!