شبیه مرغک زاری...

کز آشیانه بیافتد...

 جدا ز دامن مادر...

به دام دانه بیافتد...

ز نازکی ز ندامت ...

 زبیم صبح قیامت...

 بدان نشان که شنیدی ...

سری به شانه بیافتد...

به کار آن که برون از...

بهشت گشته عجب نیست...

که در جهنم غربت...

 به یاد خانه بیافتد...

 نشان گرفته دلم را...

کمان ابروی ماهی...

خدای را که مبادا...

 دل از نشانه بیافتد...

دلم به کشتی کربت...

به طوف لجه غربت...

چو از کرانه تربت...

 به بیکرانه بیافتد...

شوم چو ابر بهاران ...

ز جوش اشک چو باران...

که دانه دانه برآید ...

که دانه دانه بیافتد..

جهان دل است و تو جانی...

نه بلکه جان جهانی...

همه سکندر و دارا...

کز این فسانه بیافتد...

خیال کن که غزالم...

 بیا و ضامن من شو...

بیا که آتش صیاد...

 از زبانه بیافتد...