"باید خودم رو پیدا کنم"... این نقطه ای نیست که به راحتی به دست بیاد... آره برای فکر کردن به این جمله خون دلها باید بخوری و حرفها بشنوی و کارها ببینی... باید آدمها رو تو عقل و دلت هی سبک و سنگین کنی و هی فکر کنی و فکر کنی... باید توی اتفاقهای مختلف آدمها رو بسنجی و خودت رو قانع کنی و قانع بشی...
بعد یه روزی یه ساعتی به خودت میگی:
باید خودم رو پیدا کنم...
یه حال خوبی داره این لحظه... لحظه ای که دیگه از کسی انتظاری نداری... میشه یه مشکل شخصی و تو رو از تمام تعلقات رها میکنه...
دیروز به دایی گفتم انقدر درگیر آدمها و عقاید و سبک و سیاقشون نباش... خودت رو فقط اذیت میکنی... بذار هر کی هر جور که دوست داره زندگی کنه...
من همیشه این حرف رو میزدم و میزنم.. اما حالا به خودم میگم که این رو تعمیم بده به همه نزدیکانت... بذار هر کی هر جور که میخواد باشه... بد یا خوب... حقیقت اینه که همراه واقعی و نزدیک و بی مانند فقط خداست...
خدایا به خاطر همه این حرفهایی که تو این مدت زدم و خودت بهتر میدونی که به لجبازی احمقانه دختر چهارساله ای بیشتر نمی ماند... ببخش و بگذر...
باید اول خودمونو درست کنیم ، بعد منتقل کنیم به دیگروون
این که کاری با الباقی نداشته باشیم ، تا بیوفتن تو چاله اشتباهه
اگه یه مواقعی هم لازم شد باس از خودمون بگذریم تو این راه
سلام
زندگی پر ه از این اتفاقات سخت و اسون؛
بعضی مواقع باید مثه یه تیکه چوب که تو دریاست، با موج ها بالا و پایین بری
بعضی وقتها هم باید مثه چوبهای ستون اسکله باشی، تا موجهای سهمگین بهت بخورن و بشکنیشون
بعضی وقتها هم روی اب ساکن یه برکه، فقط شناور باشی.
ولی در تمام این مدت باید یادمون باشه که
کسی هست که داره بالا و پائینمون میکنه یا موج رو رو سرمون خورد میکنه یا ساکن تو برکه نگهمون داشته
و اون بهتر میدونه که چه کسی رو باید کجا و در چه زمانی و در چه جایگاهی قرار بده
در تمام این حالت ها
باید توکل کرد و تمام وجودت رو بسپری بهش و فقط فقط از خودش یاری بگیری و امیدوار باشی که
اندکی صبر سحر نزدیک است...
یا علی
التماس دعای شدید تو این شبها
منم با احسان موافقم... تو همه بالا پایینای زندگی خدا هس... یه وقتایی انقد اون فروداش شیب بدی داره که همه فرودای زندگیت از یادت میره...
امیدوارم زندگیت پر از شیب صعودی به سمت زندگی بهتر و خوشحالتر باشه و لحظاتت پر از خدا باشه